Lezing | The Social System Ethical Hacker
Een beduidend aantal jongeren en volwassenen met autisme bevindt zich in een situatie van school- of arbeidsuitval. De consequenties ervan zijn niet min. Toch dragen ze de kiemen voor inclusie in zich en ontwikkelen ze een krachtig maatschappijbeeld. In het opbouwen van dit beeld maken ze gebruik van hun anders-automatismen, die binnen een normcontext als kwetsbaarheden ervaren worden. Een grote kwetsbaarheid, het zelfbewustzijn, biedt echter kansen voor de start van een inclusief verhaal indien het in evenwicht gebracht wordt met het talent dat ertegenover staat.
Hoewel hij in bedrijven die maatschappelijk verantwoord ondernemen frequent wordt ingezet om softwaresystemen ethisch te hacken, is hij eveneens erg bekwaam in het screenen van sociale systemen. Op een invasieve manier ervaart hij hoe zijn brein hoog ontvankelijk is voor kostbare informatie, legt hij de tekorten van de context bloot door ze in te spiegelen en reikt hij, in tegenstelling tot ‘de hacker’, oplossingen aan voor een inclusieve samenleving in wording. Hoe hij uit deze wirwar aan informatie geraakt en tot een accurate analyse komt, is een puzzel waarin neurologische-, zingevings- en sociologische perspectieven associërend samenvloeien en geënt worden op de tijdsgeest.
Social system ethical hacking vormt de ‘missing link’ tussen autisme en inclusie. Toch is dit in wezen een universeel verhaal, waarin iedere mens wordt uitgenodigd zijn gaven en weten in herinnering te brengen en aan te spreken in zijn persoonlijke bijdrage aan een inclusieve samenleving, ‘waarin elke mens van betekenis is’.
Deze lezing richt zich tot ieder die interesse voelt voor wat mensen met autisme voor de samenleving en voor zichzelf kunnen betekenen.
Data:
4 december 2018: AP Hogeschool Antwerpen – studenten orthopedagogie
18 maart 2019: AP Hogeschool Antwerpen: avondlezing. Info en inschrijving
Lezing en boekanalyse
Leermeesters met een gevangen stem | Autisme is een isme
Essays over autisme
Hoe spiegelen mensen met autisme de moeilijke overgang naar sociale inclusie in onze samenleving?
We vragen ons af wat de voorwaarden zijn voor een bereiken van een inclusieve samenleving vanuit het perspectief van mensen met autisme en het perspectief van de samenleving. Dat precies deze groep een gids vormt voor inclusie en de kiemen voor verandering in zich draagt, ligt verscholen in wat hen in realiteit zo vaak overkomt: segregatie en exclusie als expressievormen van kansarmoede. Segregatie, in het aanbieden van een type 9-onderwijs en verdere doorverwijzingen naar onderwijs aan huis, terwijl het M-decreet ouders en jongeren net stimuleert en faciliteert om het verwachte inclusieve reguliere onderwijs te kunnen genieten. Exclusie, als gevolg van een ervaren van weerstand op de anders-automatismen en de burn-out die er mogelijk op volgt.
Autisme en inclusie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, omdat autisme toont.
Toont, wat vanuit zijn perspectief als een tekort wordt waargenomen en welke anders-benadering wenselijk is.
Toont, wat vanuit het perspectief van de samenleving als nodige voorwaarden geldt en waarbij hij geduldig wacht op gunstiger omstandigheden.
Toont, hoe een gebrek aan een draagvlak en draagkracht voor inclusie een hoog functionerend persoon naar laag functionerend laat wegglijden, ongeacht iemands ‘basislijnconditie’ en potentiële vermogens.
Hen in deze situaties observeren en de wijze waarop ze deze omstandigheden verwerken biedt een rijkdom aan informatie, een loskomen van een eendimensionaal beeld van autisme de nodige voorwaarde. Een autistische burn-out is in wezen niets meer dan een time-out om een hoger bewustzijnsniveau te bereiken en nieuwe facetten van een anders-ontwikkeling te belichten en te verankeren. Niet zozeer zijn sterktes die hij aanwendt om zich staande te houden of om integratie of assimilatie mogelijk te maken vormen zijn reële vermogens of agility, maar wel zijn vaak als bedreigend geïnterpreteerde anders-automatismen. Disruptive human resources zijn echter nodig als tegengewicht voor dominante sociale vertogen. Niet om antwoorden te geven, maar om vragen te stellen en richting te geven.
De spiegelingen die zij tonen bieden kansen voor een culturele transitie waarin betekenisgeving en zelfreflectie centraal staan. Wanneer alle perspectieven en kansen belicht worden kan dialoog starten. Dialoog met als doel een uitgebreidere visie rond sociale inclusie te ontwikkelen. Pas dan kunnen alle partners in het proces van start gaan. Pas dan kan een draagvlak gevormd worden en de draagkracht van mensen sterk genoeg om mogelijk te maken wat ieders geboorterecht is: het hele leven als tijdskader om een maturiteit te ontwikkelen in overeenstemming met de persoonlijke bezieling -de levensopdracht- en mogelijkheden.
De lezing wordt opgebouwd van beginnend niveau naar masterclass.
Lezing | Zelfbewustzijn en de ontwikkeling van eigenloyaliteit
Gaven en talenten blijven te vaak onzichtbaar, soms volkomen ondergesneeuwd bij personen met autisme. Het lijkt alsof ze stil wachten op een opportuniteit om ze te delen. Alleszins zijn ze echter een reflectie van het zelf, wat de samenleving uitdaagt ernaar te kijken en naar het interne referentiekader dat als fundament geldt. Donna Williams’ “Het naderen van de andere veroorzaakt een verdwijnen van het zelf” lijkt in tegenspraak met het beeld over autisme als een leven dat gericht is op de eigen wereld. En toch heeft deze paradox zijn bestaansrecht en kan via neuroimaging technieken aangetoond worden. We bekijken op neurobiologisch niveau hoe een atypische hersenontwikkeling aan de basis ligt van deze paradox, maar ook wat de anders-automatismen in beweging doen brengen en waarom culturele conditionering deels of sterk aan hem voorbijgaat. We stellen ons de vragen waarom hij zich toch vreemdeling blijft voelen in de eigen cultuur en welke consequenties dit heeft voor de beleving van het zelf en zijn rol in de samenleving.
De menselijke interface lijkt bij autisme een kortsluiting te genereren. We tonen hoe het hem in conflict brengt met loyaliteiten, hoe zijn identiteitsontwikkeling een zwenken tussen confluentie en autonomie inhoudt en hem belet enige uniciteit binnen de groepsverbondenheid te ervaren. Op die manier blijven talenten en gaven gevangen in het hoofd en het hart, zowel bij personen met kernautisme als zij die een conditie hebben die sterker aanleunt tegen de neurotypische conditie. En blijft de samenleving verstoken van gaven die haar verlichten.
Als expert in het eigen leven en het bijzonder krachtig zijn in compenseren en adapteren wordt hij uitgedaagd maar ook uitgenodigd te vechten voor zijn waarde in de samenleving. Een belangrijke rol weggelegd voor een persoon met autisme is het eigen weten tot expressie brengen en dat van anderen in herinnering. Dat kan hij door de verschillende lagen van zijn mens-zijn op één lijn te krijgen en te tonen hoe de weg daar naar toe inspirerend voor nabije anderen kan zijn en bij uitbreiding voor de samenleving. Hierop als professional inzetten kan een antwoord vormen op een toename aan schoolweigering bij kinderen en adolescenten en arbeidsuitval bij volwassenen.
De lezing wordt opgebouwd van beginnend niveau naar masterclass.